In Barcelona is de Montjuïc te vinden, een heuvel die in het zuidwesten van de stad ligt. Aan weerszijden van de heuvel bevinden zich de haven van Barcelona en Plaça d’Espanya . Op de top van de heuvel is het kasteel van Montjuïc te vinden, dat uit de 18e eeuw stamt. Al jarenlang bestaat er onenigheid over de naam Montjuïc . Volgens velen komt het van “heuvel van de Joden” maar anderen vinden het latijnse “Heuvel van Jupiter” logischer. Er is erg veel te doen op de heuvel en hij wordt dan ook gebruikt voor verschillende evenementen. Zo zijn er al Olympische Zomerspelen geweest en was het de aankomstplaats voor de tour de France.
Op de Montjuïc zijn erg veel bezienswaardigheden. Een paar ervan zijn het museo Joan Miró , verschillende tuinen, de telecommunicatietoren en een expositiehal. Vanaf het Palau Nacional op de Montjuïc heb je een ongelooflijk mooi uitzicht over de stad, die op dat moment onder je ligt. Voor het Palau Nacional op de berg ligt een plein waar de “magische fontein” zich bevindt. Deze werd gemaakt voor de wereldtentoonstelling in 1929 en is een indrukwekkend schouwspel. In de avond is de fontein verlicht en ziet het er nog spectaculairder uit.
Een andere bezienswaardigheid op de Montjuïc is het Spaans dorp, dat tevens voor de wereldtentoonstelling werd gemaakt. Het zijn allerlei huizen in Spaanse stijl. Het dorp is blijven staan na afloop van een tentoonstelling en is tot op heden nog steeds een populaire attractie voor toeristen. Met het openbaar vervoer kun je bij de Montjuïc komen. Buslijn 61 gaat erheen, maar ook met de metro is het mogelijk, lijn 2 en 3 zijn het beste waarna je de âfunicular neemt. Montjuïc valt niet in een categorie te plaatsen. Er zijn attracties voor elke leeftijdsgroep en voor elke interesse. Deze veelzijdige berg is het hart van Barcelona.
Op deze magische berg – hoogtepunten op de Montjuïc
Heb je voor een bezoek aan Barcelona meer tijd dan een paar dagen? Dan moet je echt de Montjuïc in je programma opnemen. Schitterende uitzichtspunten, uitgestrekte parken en tuinen, voortreffelijke musea, spectaculaire sport- en evenementenlocaties – alles nonchalant over de berg verspreid. In 1929 werd de berg, als locatie van Barcelona’s tweede Wereldtentoonstelling, bouwkundig ontsloten voor de stad.
Als nu ook nog ‘Barcelona’ van Freddie Mercury en Montserrat Caballé zou weerklinken, was het geluk compleet.
Twee klokkentorens markeerden de ingang van de Wereldtentoonstelling van 1929 en ze vormen nog steeds de toegangspoort naar Montjuïc. Meteen in het oog springen de Font Màgica (fontein) en het Palau Nacional als zetel van het Museu Nacional d’Art de Catalunya (MNAC). Hier ’s avonds het door muziek begeleide kleurenspel van de fontein te beleven geeft jong en oud plezier. Het nationale paleis was het luisterrijke symbool van de Wereldtentoonstelling en werd later een museum. Op de website worden meer dan tweeduizend kunstwerken getoond! De afdeling romaanse kunst bezit wereldwijd de grootste verzameling romaanse wandschilderingen. Een deel van de Thyssen-Bornemisza-kunstcollectie omvat be;angrijke schilderijen en beelden van de Italiaanse renaissance en Venetiaanse barok.
Aan de voet van de berg: Mies van der Rohe en Caixa Forum
Rechts van de oprit naar het Palau Nacional zie je bijna het verhoudingsgewijs kleine Pavelló Mies van der Rohe over het hoofd. Het door de bekende bauhaus-architect Mies van der Rohe (1886-1969) als Duits paviljoen voor de Wereldtentoonstelling van 1929 gemaakte bouwwerk werd in 1985 gereconstrueerd. Met zijn heldere lijnen en tijdloze elegantie straalt het gebouw een aangename rust uit. Aan de overzijde van de straat verdient het CaixaForum een uitgebreide bezichtiging. De modernistische architect Josep Puig i Cadafalch bouwde het in 1909-1911 als textielfabriek. Naast de collectiestukken van de Fundació la Caixa (een grote culturele stichting) presenteert het kunstcentrum ook grote wisseltentoonstellingen, videokunst en muziekuitvoeringen. Een vaste expositie is geheel gewijd aan Puig i Cadafalchs en de bouwgeschiedenis van het forum. Een kleine vijf minuten bergopwaarts ligt het Poble Espanyol , een andere attractie van de Wereldtentoonstelling. Een wandelingetje door het ‘Spaanse dorp’ leidt langs 117 nagebouwde bekende Spaanse gebouwen en pleinen. Vooral kinderen vinden dit erg leuk, terwijl de volwassenen zich vooral interesseren voor de bijna dertig ambachtslieden, die iedereen over hun schouder laten meekijken.
Een bord op de hoofdingang van het Olympische stadion herinnert aan Lluís Companys, die in 1936 als president van de Catalaanse regering medeorganisator was van een anti-fascistische Olimpíada Popular (Olympiade van het Volk) tegen de door Hitler georganiseerde Olympische Zomerspelen in Berlijn. Deze zou op 22 juli 1936 aanvangen. De atleten waren al in de stad aanwezig, toen op 19 juli de Spaanse Burgeroorlog uitbrak en het project helaas verhinderde. Veel atleten bleven desondanks in Spanje om zich aan te sluiten bij de Internationale Brigades in de strijd tegen Franco’s troepen.
Het Olympisch Park – Anella Olímpica
Na de Wereldtentoonstelling van 1929, die de Montjuïc zijn culturele gebouwen schonk, verrijkten de Olympische Spelen van 1992 de berg met een reeks van grote sportfaciliteiten, die deels kunnen worden bezichtigd. Ze liggen wat hoger dan het Palau Nacional. Enkele sportcomplexen, zoals het Olympisch Stadion en het zwembad Picornell, bestonden al en hoefden voor de Olympische Spelen alleen nog op orde te worden gebracht. Andere, zoals het grote sportpaleis Sant Jordi en een sportacademie, werden nieuw aangelegd.
Op meerdere plaatsen in de stad kun je de hoogte in met behulp van roltrappen, kabel- en gondelbanen. Dat geldt ook voor de beide stadsbergen Tibidabo en Montjuïc. De mooiste, maar ook meteen de duurste (€ 11,50 enkeltje) trip voert met de Teleférico del Puerto over de haven naar de Montjuïc.
Tuinen en parken
Met meer dan 2 miljoen m2 biedt de Montjuïc de grootste aaneengesloten groene ruimte in het stedelijk gebied van Barcelona. Grote percelen met cactussen, een tulpenparadijs, volledig ontworpen oasen en door hoveniers vergeten hoekjes – om alles te ontdekken, zou je meerdere dagen nodig hebben. Betoverend vind ik de Jardins de Joan Maragall aan de achterkant van het Palau Nacional. De magie van groene symmetrie, fonteinen, watervallen en sculpturen omringt het tuinpaleis Palauet Albéniz. Hier vinden veel officiële ontvangsten plaats. De toegang is daarom beperkt tot het weekend (gratis). De Jardins del Teatre Grec zijn gericht op het stadsdeel Poble Sec en voorzien van een openluchttheater en een restaurant in art-nouveaustijl bij de fontein Font del Gat. De fontein speelt een rol als populaire ontmoetingsplek voor liefdesparen in veel laat-19e-eeuwse romans. Aan de andere kant van het Olympische Stadion, richting de steile afgrond boven de haven, is een rondje door de grote Jardí Botanic de moeite waard. De tuin vormt een internationale plantententoonstelling met bloemen en meerjarige planten.
Met de kabelspoorbaan Funicular de Montjuïc ga je in enkele minuten en voor een prijs gelijk aan een rit met de metro vanaf de Avinguda del Paral.lel de berg op tot vlak bij de Fundació Joan Miró. Grappig genoeg is deze comfortabele manier om boven op de berg te komen nog altijd een geheime tip.
Een groots aangelegde dodenakker
Voor een bezoek aan de Cementiri de Montjuïc kun je het beste een hele ochtend of middag reserveren. De wandeling naar de top van de berg is lastig. Het is daarom aan te raden om de tocht per bus (lijn 21, vertrek van Paral.lel/Drassanes bij de haven, uitstappen Cementiri de Montjuïc) te maken. Het 56 ha grote terrein van de in 1883 aangelegde dodenakker omvat meer dan 150 duizend graven en wordt doorsneden door brede, door cipressen geflankeerde wegen, waarover de bezoekers bijna tot aan de graven rijden. Vanaf de ingang leidt een pergola langs een kleine vijver naar het mausoleum van president Lluís Companys. Tot de opheffing van het autonomiestatuut was hij de president van Catalonië. Afzijdig van de grote mausoleums liggen.
De martelaren van de Spaanse linkse beweging begraven. Pal naast elkaar hebben aan de zuidrand, aan de kerkhofstraat Via Sant Carles, de helden van de anarchistische arbeidersbeweging, Buenaventura Durruti en Francisco Ascaso, hun laatste rustplaats gevonden. Ook veel mensen uit de cultuurwereld hebben hierboven hun graf. Hieronder bevinden zich Joan Miró (1893-1983), de schilder Ramón Casas (1866-1932) en de jong gestorven schrijfster Montserrat Roig (1946-1991). Sinds de komst van de E-bike is de Montjuïc ook een optie voor alle fietsers geworden, en niet meer alleen voor getrainde sporters.
Ondanks zijn gruwelijke geschiedenis als executieplaats en gevangenis is het Castell de Montjuïc een ware publiekstrekker. Vooral ook vanwege het grandiose uitzicht, dat je van hieruit op de stad en de zee hebt. ’s Zomers is dit ook de plaats voor sfeervolle concerten en filmavonden, het hele jaar door zijn er tentoonstellingen over geschiedenis en cultuur.